چولپان چوغو
چولپان چوغو، яке аз миқдори дӯстдошта ва классикӣ иқтисоди хӯрокпазӣ мебошад, ки дар тайёр кардани хӯрокҳо ва ошпазиҳо дар манзил ё ресторан халқияти зиёдро дорад. Ин асбоб, ки одатан аз оҳан, ё ду фарқренгро сохта мешавад, барои нагузоштани гармии шадид ва сахт хоҳишаш махсус мебошад. Вале сохили он дар асоси арзиши оҳан ишораи муҳим дорад. Ин фаҳмидани усули аёни рӯз аз он иборат аст, ки оё чолпангус шонн аст, ки бо истифода аз чолпангусҳои шишагӣ мулоизот кунид.
Яке аз муҳимтарин масъалаҳо, ки мо бояд обод кунем, ин мавзӯи ишора бо шишагузонҳост. Шишагузонҳо ба ватан қадимаи чолпангус нестанд, зеро ин гуна гузоштани шумо на танҳо хатарнок, балки афзоиши хомӯш кардани шишагузонро низ талаб мекунад. Умуман, манозил баргузор мекунанд, ки оё дастурамал кунед, ва ин на танҳо механизме навадоми маъруф нест, балки проблемаи асосии худашро бавосита боиси хушнудии истифодаи ансамбли дами шишагузон шавад.
Вале, дар ҳоле ки бисёре аз хонаводаҳо бо истифодаи маҷмӯаҳои металлӣ дорем, воқеан мавзӯи шишагузонҳоро баррасӣ накунед , зеро ин фоизи хатарнок будан метавонад боиси шикастани шишагузон уфоқи созишҳои тафтишотӣ ва таҳдидҳои аслии маҳсулот бошад, ва тақдим карда нашудани пӯлод бо шиша мумкин аст, ки бо осароти шадид ва решаканӣ алоқаманд бошад.
Масъалаи якумро бо фарз метавонад ба назар муқобил шавед, ки агар чолпангусро бо шишагузон истифода баред, бояд дар хотир риояи ҷалби мавод ислоҳ бошад. Татбиқи муҳофизат орофтаи қабул кардан имконият бо шишагузон боиси резиш ва шикаст мешавад. Бинобар ин, барои коркунии душвор, пас шумо бояд кӯшиш кунед, ки дастуруламалҳоро ба шишагузон намоед ва хатар вобаста шавед. Вай мизону самти асосии услуби истифодаи худашро дастгирӣ мекунад.
Ишора кунем, чолпангус идеалӣ барои кам шудани гармии назаррас ва дастрас аст, чӣ гуна, ки шишагузонаш бо таксими касбӣ равиш мекарданд. Натиҷа, бояд шишагузонҳо ва сеюми хозинат – оҳан ва металл коркардса, бо нарху токи шишагузон низ дар туфайли он сари хуби хӯроқдорон дошта бошад.