آنچه باید در مورد ظروف چدنی بدانید؟

(2022-06-09 06:47:11)

اکنون مردم بیش از پیش به موضوع سلامتی توجه می کنند و «خوردن» هر روز ضروری است. به قول معروف «بیماری از دهان و بدبختی از دهان بیرون می آید» و تغذیه سالم بسیار مورد توجه مردم قرار گرفته است. ظروف آشپزی ابزاری ضروری برای آشپزی انسان هستند. در این راستا کارشناسان سازمان جهانی بهداشت استفاده از قابلمه های آهنی را توصیه می کنند. گلدان های آهنی معمولاً حاوی مواد شیمیایی دیگری نیستند و اکسید نمی شوند. در فرآیند پخت و پز، قابلمه آهنی دارای مواد حل شده نخواهد بود و مشکلی برای افتادن وجود ندارد. حتی اگر مواد آهن حل شود، برای جذب انسان مفید است. متخصصان سازمان بهداشت جهانی حتی بر این باورند که پخت و پز در قابلمه آهنی مستقیم ترین راه برای تکمیل آهن است. امروز قصد داریم با دانش مربوطه در مورد دیگ آهنی آشنا شویم.

ظروف چدنی چیست؟

گلدان های ساخته شده از آلیاژهای آهن-کربن با محتوای کربن بیش از 2٪. چدن صنعتی عموماً حاوی ۲ تا ۴ درصد کربن است. کربن به شکل گرافیت در چدن وجود دارد و گاهی اوقات به شکل سیمانیت وجود دارد. چدن علاوه بر کربن دارای 1 تا 3 درصد سیلیکون و همچنین فسفر، گوگرد و عناصر دیگر است. چدن آلیاژی همچنین حاوی عناصری مانند نیکل، کروم، مولیبدن، مس، بور و وانادیم است. کربن و سیلیکون عناصر اصلی هستند که بر ریزساختار و خواص چدن تأثیر می گذارند.

چدن را می توان به موارد زیر تقسیم کرد:

چدن خاکستری. محتوای کربن زیاد است (2.7٪ تا 4.0٪)، کربن عمدتاً به شکل گرافیت پولکی وجود دارد و شکستگی خاکستری است که به آن آهن خاکستری می گویند. نقطه ذوب پایین (1145-1250)، انقباض کوچک در طول انجماد، استحکام فشاری و سختی نزدیک به فولاد کربن، و جذب ضربه خوب. برای ساخت قطعات ساختاری مانند تخت ماشین ابزار، سیلندر و جعبه استفاده می شود.

چدن سفید. محتوای کربن و سیلیکون کم است، کربن عمدتاً به صورت سمنتیت وجود دارد و شکستگی به رنگ سفید نقره ای است.

مزایای ظروف چدنی

از مزایای ظروف چدنی این است که انتقال حرارت یکنواخت، حرارت متوسط ​​است و به راحتی در هنگام پخت با مواد اسیدی ترکیب می شود که باعث افزایش چندین برابر آهن در غذا می شود. بنابراین برای ترویج بازسازی خون و رسیدن به هدف پر کردن خون، هزاران سال است که به یکی از ظروف ترجیحی پخت و پز تبدیل شده است. آهنی که به طور کلی در بدن انسان وجود ندارد از دیگ های آهنی به دست می آید، زیرا قابلمه های چدنی می توانند عناصر آهنی را در هنگام پخت و پز در خود جای دهند که جذب بدن انسان راحت است.

اساتید تغذیه جهان خاطرنشان می کنند که تابه های چدنی ایمن ترین ظروف آشپزخانه هستند. گلدان های آهنی بیشتر از آهن خام ساخته شده اند و به طور کلی حاوی مواد شیمیایی دیگری نیستند. در فرآیند پخت و پز هیچ ماده حل شده ای در قابلمه آهنی وجود ندارد و مشکلی برای افتادن وجود نخواهد داشت. حتی اگر املاح آهن بیرون بیفتد، جذب بدن انسان خوب است. دیگ آهن اثر کمکی خوبی در پیشگیری از کم خونی ناشی از فقر آهن دارد. به دلیل تاثیر نمک بر روی اتو در دمای بالا و اصطکاک یکنواخت بین دیگ و بیل، آهن معدنی سطح داخلی دیگ به پودر با قطر کم تبدیل می شود. پس از جذب این پودرها توسط بدن انسان، تحت اثر اسید معده به نمک های آهن معدنی تبدیل می شوند و در نتیجه تبدیل به مواد اولیه خون ساز بدن انسان می شوند و اثر درمانی کمکی خود را اعمال می کنند. یارانه دیگ آهنی مستقیم ترین است.

علاوه بر این، جنینگز، مقاله نویس و متخصص تغذیه در مجله آمریکایی «گود اتینگ»، دو فایده دیگر از پخت و پز در ووک را برای بدن انسان معرفی کرد:

1. برای پخت و پز در تابه چدنی می توانید از روغن کمتری استفاده کنید. اگر تابه چدنی برای مدت طولانی استفاده شود، به طور طبیعی یک لایه روغن روی سطح ایجاد می شود که در اصل معادل اثر یک تابه نچسب است. هنگام آشپزی زیاد روغن نریزید تا از مصرف بیش از حد روغن پرهیز کنید. برای تمیز کردن قابلمه آهنی نیازی به مواد شوینده نیست فقط با آب داغ و برس سخت آن را تمیز کرده و کاملا خشک کنید.

2. تابه های چدنی سنتی می توانند از اثرات احتمالی مواد شیمیایی مضر بر روی سطح تابه های نچسب جلوگیری کنند. ماهی تابه های نچسب اغلب حاوی تترا فلوراید کربن هستند، یک ماده شیمیایی که می تواند به کبد آسیب برساند، رشد را تحت تاثیر قرار دهد و حتی می تواند باعث سرطان شود. همچنین مطالعاتی وجود دارد که نشان می دهد این ماده شیمیایی ممکن است باعث شود زنان زودتر وارد یائسگی شوند. هنگام پخت و پز با یک تابه نچسب، تترا فلوراید کربن در دمای بالا به گاز تبدیل می شود و همراه با بخارات حاصل از پخت و پز توسط بدن انسان استنشاق می شود. علاوه بر این، سطح تابه نچسب توسط یک بیل خراشیده می شود و تترا فلوراید کربن به داخل غذا می ریزد و مستقیماً توسط افراد خورده می شود. تابه های آهنی سنتی این پوشش شیمیایی را ندارند و طبیعتا چنین خطری وجود ندارد.